نوروفیدبک

١- سردردهای میگرنی

٢- اعتیاد به مواد مخدر، سیگار و الکل

٣- افسردگی حاد

٤- اختلالات خواب

٥- نقص توجه

٦- خشم و پرخاشگرى

٧- وسواس فكرى-عملى

٨- استرس و اضطراب

۹- ولع مصرف غذا

۱۰- یادگیری (به خصوص ریاضی)

۱۱- بيش فعالى (ADHD)

۱۲- تیک‌های عصبی

۱۳- اثرات ناشی از سکته مغزی

۱۴- اختلالات گفتاری و شنیداری(وزوز گوش)

۱۵- آلزایمر

۱۶- پارکینسون

- رعایت بهداشت فردى

- نداشتن زيورآلات

- خواب مناسب و كافى

- مصرف نكردن كافئين به مدت ٣ الى ٤ ساعت قبل از درمان

- زخم نبودن پوست در نواحی نصب الکترودها

- درصورت ابتلا به بیماری صرع و یا عمل قلب (استفاده از باتری در قلب) حتماً پیش از درمان با پزشک معالج خود مشورت نمایید.

پروتکل درمانی بر اساس شدت اختلال در افراد انتخاب می‌شود و محدودیتی برای اجرای آن وجود ندارد؛ اما با توجه به اهمیت همکاری مراجعه‌کننده و نیز اجرای هرچه با کیفیت‌تر جلسات درمان، بهتر است این روش درمانی برای کودکان زیر ۶ سال استفاده نشود.

- گزارش دقیق، کامل و صادقانه از شرح حال، برای انتخاب پروتکل درمانی مناسب.

- حضور منظم و به موقع در جلسات.

- تکمیل کردن دوره‌ جهت تثبیت درمان. (تعداد جلسات در هر هفته و در مجموع دوره‌ی درمان، بستگی به شدت اختلال و عملکرد هر فرد دارد.)

- همکاری و همراهی در تمرین‌های تکمیلی.

- صبر و شکیبایی در طول جلسات.

این روش درمانی هیچ عوارض بلند مدت و ثابتی ندارد؛ اما در مواردی، سوزش و التهاب پوست (در ناحیه‌ی نصب الکترودها)، سردرد، سرگیجه و حالت تهوع به صورت موقت مشاهده شده است که با استراحتی کوتاه رفع می‌شود.

بسیاری از مراجعین از ما می‌پرسند که اگر ما به تمرکز مناسب در جلسات نوروفیدبک رسیدیم؛ این دستاورد چطور می‌تواند تو زندگی روزمره هم جاری شود؟ چطور میتوانیم تو موقعیت‌های لازم، ذهنمون را کنترل کنیم؟

موضوع اصلی این است که ذهن ما، تربیت پذیر است. ما میتوانیم ذهنمان را عادت بدیم به یک سبک عملکرد. اگر به صورت مداوم در جلسات شرکت کنیم، مغز ما کم کم عملکردش را اصلاح می‌کند و ما می‌توانیم در خارج از جلسات و در موقعیت‌های مهم زندگی روزمره هم آن حالت ذهنی مناسب و تمرین شده را فرا بخوانیم.

برای همه افراد بارها پیش اومده که بخواهیم عادتی را کنار بزاریم ولی وقتی یهو این کار را انجام دادیم بیشتر از این که موفق بشیم، در مسیر اشتباه قدم گذاشتیم. احتمال برگشت به یک عادت غلط، سبک زندگی نادرست و رفتار نامناسب، در تصمیم‌های یهویی بسیار بالاست. چون مغز ما به مرور اصلاح می‌شود و برای عمیق شدن تغییرات، لازم است بارها و بارها کاری را تکرار کند. مثل یادگرفتن مطالب درسی، به خاطر سپردن آدرس محل کار جدید، یادگیری زبان جدید و ...

در فرآیند درمان با نوروفیدبک، لازم است مغز به مرور و مستمر، برای ایجاد عملکرد نرمال تمرین داده شود. اگر فاصله‌ی بین جلسات زیاد شود یا روند به یک باره قطع گردد، فرایند بازپروری مغز متوقف می‌شود و انگار تمام زحمات ما بر باد رفته است! نظم در حضور به موقع جلسات همچنین به پایان رساندن دوره‌ی درمان و نیمه کاره رها نکردن را باید جدی بگیریم.

توجه، دریچه‌ی ورود اطلاعات به مغز ماست! آیا تصویری از رنگ لباس کسی که در اتوبوس کنارتان ایستاده بود دارید؟ یا رنگ ماشین‌هایی که در خیابان روبروی شما در حال حرکت هستند را به یاد می‌آورید؟ خاطرتان هست وقتی از پنجره بیرون را تماشا می‌کردید، معلم چه مفاهیمی را تدریس کرد؟ احتمالا پاسخ شما منفی است. چون هیچ کدام از این موارد، برای مغز شما آنقدر جالب نبود تا سهمی از توجه شما را به آن اختصاص دهد. همانطور که می‌بینید، وقتی توجه ما به چیزی جلب نشود، اصلا وارد پردازش‌های ذهنی نمی‌شود که در نهایت به درجات بالای تجزیه و تحلیل برود.  پس می‌توانیم بگوییم برای تقویت حافظه، یادگیری و حتی کنترل هیجانات، در ابتدا نیاز است میزان توجه پایدار مغزمان(تمرکز) را به حد استاندارد برسانیم، سپس به صورت تخصصی دنبال تمرین‌های مربوط به هرکدام از عملکردهای مذکور برویم. به همین علت است که در نوروفیدبک، پایه و اساس تمرین‌ها روی تمرکز است. با تمرکز به محتوای ارائه شده در جلسات نوروفیدبک، می‌توانیم امواج مربوط به هریک از اختلالات را کنترل کنیم. تمرکز محور اصلی تمرینات کنترل‌های مختلف ذهنی است .